Depresija je veoma čest mentalni poremećaj. Istraživanja pokazuju da, globalno, više od 300 miliona ljudi, svih starosnih dobi, pati od depresije.
Osoba koja ima simptome depresije istovremeno je uplašena, frustrirana i zbunjena. Naučnici su došli do zaključka da su osobe koje su doživjele “nepovoljni životni događaj” (nezaposlenost, smrt bliske osobe, psihološka trauma i slično) pod većim rizikom od razvijanja depresije. Nažalost, efekti depresije na um osobe su dalekosežni. Svaka misao je tmurna. Život se čini besmislenim. I tako ukrug.
U nastavku saznajte koji su to simptomi tri najistaknutije vrste depresije.
Klinička depresija
Klinička depresija je konstantni osjećaj beznadežnosti i očaja. Kod osoba sa ovom vrstom depresije otežane su osnovne životne funkcije, kao što su: spavanje, objedovanje, učenje, rad ili učestvovanje u, nekad zabavnim, aktivnostima. Kod ove vrste depresije postoji i genetska komponenta, mada postoje mnogobrojni slučajevi u kojima osoba razvija bolest bez porodične istorije. Kao takvi, faktori životne sredine i životni događaji, kao oni navedeni iznad, mogu biti pokretači kliničke depresije.
Pet glavnih simptoma kliničke depresije su:
- osjećaj bezvrijednosti ili krivice
- osjećaj preplavljenosti tugom ili očajem
- smanjena koncentracija i odlučnost
- smanjeno zadovoljstvo u, nekad zabavnim, aktivnostima
- umor ili manjak energije skoro svaki dan.
Najčešći pokretači kliničke depresije su:
- gubitak voljene osobe, bilo da su u pitanju smrt, razvod ili razdvajanje
- društvena izolacija
- velike životne promjene, kao što su preseljenje, gubitak posla, diplomiranje, penzionisanje i slično
- lični sukobi u vezama
- emocionalno, fizičko ili seksualno zlostavljanje.
Liječenje kliničke depresije obično zahtijeva jedno ili više od sljedećih: antidepresivi, psihoterapija i/ili holističke tretmane koji uključuju intenzivno terapeutsko savjetovanje, ispitivanje stila života i ishrane i slično.
Distimija (hronična depresija)
Distimija, koja je poznata i pod nazivom “blaga” i/ili “hronična” depresija, poremećaj je koji traje dvije godine i više. Generalno, za osobe kojima je dijagnostikovana distimija, smatra se da boluju od blagih simptoma.
Glavni simptomi distimije uključuju:
- gubitak užitka u, nekad ugodnim, stvarima
- konzistentna tuga ili turobno raspoloženje
- gubitak energije ili zamor
- nesanica ili prekomjerno spavanje
- problemi sa koncentracijom i/ili donošenjem odluka.
Liječenje distimije nije toliko rigorozno ili problematično kao liječenje kliničke depresije (i mnogih drugih tipova). Terapija razgovorom i antidepresivi najčešći su tretmani kod liječenja distimije.
Manična depresija (bipolarni poremećaj)
Manična depresija, koja se danas naziva bipolarni poremećaj, oboljenje je kod kojeg pacijent doživljava veoma “visoke uspone” koje prate “ekstremni padovi”. Pojedinac često osjeća ekstremne nivoe energije koji izazivaju ozbiljne štetne efekte.
U stanju koje je poznato kao stanje manije, pacijent može doživjeti nesanicu (ponekad i danima) zajedno sa halucinacijama, psihozom, grandioznim zabludama ili paranoičnim bijesom.
Od svih vrsta depresije, bipolarni poremećaj smatra se najteže izlječivim. Za ovo oboljenje se smatra da stvara najviše poteškoća pacijentu. Više od 90% osoba sa bipolarnim poremećajem tipa I (najteži tip), imalo je bar jednu psihijatrijsku hospitalizaciju.
Depresivni simptomi manične depresije isti su kao simptomi kliničke depresije. Manični simptomi su ono što razlikuje ova dva poremećaja, a različiti su kod dva tipa (tip I i tip II).
Manični simptomi bipolarnog poremećaja tipa I uključuju:
- nepovezane i uzburkane misli
- grandiozna uvjerenja
- nepravilne periode uzbuđenja ili euforije
- nepravilnu razdražljivost
- nasumične (veoma visoke) uspone energije.
Bipolarni poremećaj tipa II, manje ozbiljan oblik manične depresije (blaži periodi uzbuđenja, odsustvo psihoze – iluzija i halucinacija), uključuje sljedeće manične simptome:
- smanjena potreba za spavanjem
- ekstremno fokusiranje na projekte na poslu ili kod kuće
- ushićeno raspoloženje
- nesmotreno ponašanje
- povećana kreativnost i produktivnost.
Liječenje manične depresije najčešće uključuje upotrebu stabilizatora raspoloženja, kao što je litijum. Umjesto litijuma, mogu se korisiti antikonvulsanti, antipsihotici ili benzodiazepini.
Autor: minimagazin.info